معنی کبود دشت - جستجوی لغت در جدول جو

کبود دشت

لغت نامه دهخدا

کنایه از آسمان، فضای بی پایان و نیلگون که بالای سر ما دیده می شود، رنگ آبی آن رنگ هوایی است که کرۀ زمین را احاطه کرده است

فرهنگ فارسی عمید

کبود طشت

(کَ طَ)

تشت کبود، کنایه از آسمان است. (ناظم الاطباء) (مجموعۀ مترادفات). کنایه از آسمان باشد. (آنندراج) (از برهان). رجوع به کبود طست و کبود تشت شود

لغت نامه دهخدا

کبود تشت

(کَ تَ)

تشت کبود. تشت نیلی، کنایه از فلک و چرخ و آسمان است. کبودطست. کبود طشت. رجوع به کبود طست و کبود طشت شود

لغت نامه دهخدا

کبود طست

(کَ طَ)

تشت کبود، کنایه از آسمان است. (برهان) :
خایۀ زر پرید مرغ آسا
از پی این کبود طست آخر.
خاقانی.
و رجوع به کبود طشت شود

لغت نامه دهخدا

کبود شدن

(رَ زَ دَ)

نیلگون شدن. نیلی شدن. ازرق گشتن:
تا ز دستم رفت و همزانوی نااهلان نشست
شد کبود ازشانۀ دست آینۀ زانوی من.
خاقانی.
، سیاه شدن. تیره و تار شدن. کدر گشتن:
ز بیراهی کار کرد تو بود
که شد روز بر شاه ایران کبود.
فردوسی

لغت نامه دهخدا

کبود دره

(کَ زِ رِ)

از دیه های الجبل بوده است به قم. (تاریخ قم ص 136)

لغت نامه دهخدا